نگین علوم

سالها پیش دانشجوئی که سال آخر دانشکده خود را می گذراند،طرحی را انجام داده بود که بخاطر آن جایزه گرفت. او در طرح خود از پنجاه نفر خواسته بود تا دادخواستی مبنی بر کنترل سخت و یا حذف ماده شیمیایی dihydrogen monoxide  از سوی دولت را امضاء کنند؛ و برای این خواست خود دلایل زیر را عنوان کرده بود:

1-     مقدار زیاد این ماده موجب عرق کردن زیاد و استفراغ می شود.

2-      یک عنصر اصلی باران اسیدی است.

3-     وقتی به حالت گاز در می آید بسیار سوزاننده است.

4-     استنشاق تصادفی آن موجب مرگ فرد می شود.

5-     باعث فرسایش اجسام می شود.

6-     روی ترمز اتومبیل ها اثر منفی می گذارد.

7-     حتی در تومورهای سرطانی یافت شده است.

از 50 نفر فوق 43 نفر دادخواست را امضاء کردند. شش نفر بطور کلی علاقه ای نشان ندادند. و اما یک نفر می دانست که ماده شیمیایی « دی هیدروژن منو اکسید» در واقع همان آب است!

عنوان طرح دانشجوئی فوق این بود: "ما چقدر زود باور هستیم! "

آلفرد نوبل از جمله افراد معدودی بود که این شانس را داشت تا قبل از مردن، آگهی وفاتش را بخواند! حتما می دانید که نوبل مخترع دینامیت است. زمانی که برادرش لودویگ فوت شد، روزنامه‌ها اشتباهاً فکر کردند که نوبل معروف (مخترع دینامیت) مرده است. آلفرد وقتی صبح روزنامه ها را می‌خواند با دیدن آگهی صفحه اول، میخکوب شد:....

"آلفرد نوبل، دلال مرگ و مخترع مر‌گ آور ترین سلاح بشری مرد!"

آلفرد، خیلی ناراحت شد. با خود فکر کرد: آیا خوب است که من را پس از مرگ این گونه بشناسند؟
سریع وصیت نامه‌اش را آورد. جمله‌های بسیاری را خط زد و اصلاح کرد. پیشنهاد کرد ثروتش صرف جایزه‌ای برای صلح و پیشرفت‌های صلح آمیز شود.

انیشتن برای رفتن به سخنرانی ها و تدریس در دانشگاه از راننده مورد اطمینان خود کمک می گرفت. راننده وی نه تنها ماشین او را هدایت می کرد بلکه همیشه در طول سخنرانی ها در میان شنوندگان حضور داشت بطوریکه به مباحث انیشتن تسلط پیدا کرده بود! یک روز انیشتن در حالی که در راه دانشگاه بود با صدای بلند گفت که خیلی احساس خستگی می کند؟
راننده اش پیشنهاد داد که آنها جایشان را عوض کنند و او جای انیشتن سخنرانی کند چرا که انیشتن تنها در یک دانشگاه استاد بود و در دانشگاهی که سخنرانی داشت کسی او را نمی شناخت و طبعا نمی توانستند او را از راننده اصلی تشخیص دهند. انیشتن قبول کرد، اما در مورد اینکه اگر پس از سخنرانی سوالات سختی از وی بپرسند او چه می کند، کمی تردید داشت.
به هر حال سخنرانی راننده به نحوی عالی انجام شد ولی تصور انیشتن درست از آب درامد. دانشجویان در پایان سخنرانی شروع به مطرح کردن سوالات خود کردند. در این حین راننده باهوش گفت: سوالات به قدری ساده هستند که حتی راننده من نیز می تواند به آنها پاسخ دهد. سپس انیشتن از میان حضار برخواست و به راحتی به سوالات پاسخ داد به حدی که باعث شگفتی حضار شد!